Jacob ter Veldhuis is één van Nederlands meest gespeelde componisten. Met zijn controversiële composities neemt hij binnen het vaderlandse muzikale establishment een heel eigen plaats in. Ter Veldhuis’ muzikale veelzijdigheid staat centraal in de documentaire ‘De hemel van Ter Veldhuis’. We zien hoe zijn werk zich gedurende drie decennia ontwikkelde tot een zoektocht naar muziek met een volmaakte hemelheidsgraad: ‘Het moet zo hemels zijn dat het pijn doet’.
Ter Veldhuis is gefascineerd door de talloze wegen waarlangs mensen naar geluk streven en de emoties en het menselijk lijden die daarbij een rol spelen. Zijn werk beweegt zich in het spanningsveld tussen hemel en hel.
In de film stijgen we met regelmaat op naar één van de hemelen van Ter Veldhuis. We dromen weg in cliptische intermezzi van het Rainbow Concerto, gespeeld door het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Even later verdwijnen we in ‘May this bliss never end’, een compositie voor ghettoblaster, cello en piano, gebaseerd op tv-fragmenten van een onder invloed verkerende Chet Baker.
Ter Veldhuis verwerkt samples uit de rauwe werkelijkheid in zijn muziek om ze daarna op te blazen tot buitengewone proporties. In zijn studio laat hij een compilatie horen van schreeuwende aan crack verslaafde heroinehoertjes uit de Jerry Springer Show. Daarna horen we hoe deze stemmen tot muziek worden in de compositie ‘Heartbreakers’ met videoprojectie van VJ Daniëlle Kwaaitaal.
Trailer van 'De wereld van ter Veldhuis' (2005)
De documentaire ‘De Hemel van Ter Veldhuis’ geeft een bijzonder beeld van deze opmerkelijke Nederlandse componist die door vele musici zo vaak in binnen en buitenland gespeeld wordt.
