“Postnuclear Winterscenario No.1 voor piano werd in 1991 geschreven voor Kees Wieringa.
“Op 23 januari 1991, kort na het uitbreken van de Golfoorlog, voelde ik me sprakeloos en niet in staat om te componeren. In de media voorspelden meteorologen apocalyptische gevolgen voor het klimaat en het milieu, vergelijkbaar met de gevolgen van een kernoorlog. Ze noemden het een postnucleair winterscenario. Ik besloot mijn sprakeloosheid in muziek uit te drukken. In slechts een paar uur tijd werd Postnuclear Winterscenario No.1, voor piano solo, geschreven. Het is waarschijnlijk de meest eenvoudige muziek die ik ooit heb geschreven. Al het muzikale materiaal werd tot een minimum beperkt. De ‘melodie’ bestaat uit één enkele noot, een E, die eindeloos herhaald wordt. De harmonische begeleiding bestaat uit slechts vier verschillende noten: B, A, G, F#.
Er zijn geen echte ritmische, melodische of harmonische ontwikkelingen in Postnuclear Winterscenario. De belangrijkste uitdrukkingswijze is de herhaling en de uitvoering.
Nr. 1 is wereldwijd vele malen uitgevoerd door Kees Wieringa, zelfs in Irak, op de ruïnes van Babylon. Al snel vroegen muzikanten me om andere ‘scenario’s’ te arrangeren, gebaseerd op het eerste, en zo schreef ik variaties voor strijkkwartet, voor koor, voor percussie, voor één en twee elektrische gitaren, voor saxofoonkwartet en uiteindelijk in 2005 voor symfonieorkest. Elk scenario is anders, maar heeft dezelfde stemming: sprakeloosheid over oorlog en verwoesting.”
